İyi ki YaptımKüçük yaşlardan itibaren aynı şehirde büyümüş, aynı
okullarda okumuş dört arkadaş varmış. Birlikte vakit geçirmekten mutlu
olmalarına rağmen her biri kendi içinde farklılıklar yaşarmış. Arkadaşlardan birincisi her sözde devamlı "evet ama" diye söze başlar,
her şeyin en iyisini kendisinin bildiğini zannedermiş. Sonuca gelindiğinde
sürekli “evet ama” demekten yanlış
cevaplar verirmiş. Suçu da başkalarına atan bir zihne sahipmiş. Arkadaşlardan ikincisi “yapacağım” dermiş. Sürekli yapacağım dediği için istediği her
neyse ona bir türlü ulaşamazmış. Kendisinin ne kadar şanssız olduğunu
düşünürmüş. Hayatı yaşayacağım derken bile yaşayamadan geçermiş. Arkadaşlardan üçüncüsü ise en doğrusunu bildiğini
zanneder ancak sonunda da söylediğinden, yaptığından mutlu olmaz
devamlı “keşke” dermiş. Keşke
demekten de hiçbir zaman mutlu biçimde hayatını sürdüremez olmuş. Dördüncü arkadaş ise hayatın getirdiği her ne varsa
kabul eder “iyi ki yaptım” dermiş.
Her yaratılanı olduğu haliyle kabul eder, hayatı olumlu yönünden
görürmüş. “Evet ama” diyen arkadaşın hayatı
güzellikleri, yaşanması gerekenleri kaçırarak, şikayet halinde yaşamını
sürdürmekle geçirmiş. “Keşke” diyen arkadaş her yaratılanda
mutluluğu görür ancak onun yetmediğini zannederek mutsuz olarak yaşamını
sürdürmüş. “Yapacağım” diyen arkadaş hayatını koşturarak,
heyecan içinde kovaladığından hiçbir isteğini tamamlayamadan hep
kovalayan olmuş, tamamlayamamış. “İyi ki yaptım” diyen arkadaş ise beynini eğitmiş,
farkındalığını oluşturmuş olduğundan yaşantısını huzurlu, mutlu, neşeli, sevgi
dolu olarak yaşamış. Neticede her biri dünyadaki görevini tamamlayıp
yaşamlarını tamamlamışlar. Bütün canlılar için son aynı olduğuna
göre “iyi ki yaptım”
diyeceğimiz bir yıl hatta bir ömür yaşamaya ne dersiniz? Bakalım hayatımıza, neler bırakacağız geride…
Yapacağım, evet ama, keşke kelimeleri mi? Yoksa “İyi ki yaptım” sözleri mi? Ben başladım ve “iyi ki yaptım” bu yazıyı sizinle paylaştım. |
6234 kez okundu |
Yorumlar |
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |