Mesai günlerinde işten çıktığımız zaman oruçlu ağız ile bir an önce eve gitmek istiyor insan. Bir an önce eve ulaşmak. Pide almak için fırında beklemek. O mübarek pide, oruçluya öyle güzel kokuyor ki...

Oruçlu sevinecek. Ne zaman sevinecek? Sofranın başında, her şey hazır, yenecek, orucun açılacağı su, zeytin veya hurma var. Sofrada siz onlara bakıyorsunuz. Onlar da size. Ancak elinize alabiliyor, tabaklara koyabiliyor. Asla ağzınıza götüremiyorsunuz. Niçin? Allah için..

Çünkü bizleri yaratan Yüce Allah "Oruç benim içindir. Onun mükafatını ben vereceğim" diyor bir kudsi hadiste. "Çünkü kulum yemesini, içmesini ve nefsani arzularını sırf benim rızamı kazanmak için terk etti" diyor Cenab-ı Allah...

Şu satırları yazarken bile, oruçlunun duyacağı sevinci yaşamak noktasında Peygamberimizin müjdesini hatırlıyorum ve sizlerle paylaşmak istiyorum. "Oruçlu için iki sevinç vardır. Birincisi orucunuzu açtığınız zaman duyduğunuz sevinç, diğeri de Rabbimize kavuştuğumuz zaman duyduğumuz sevinç."

Düşünebiliyor musunuz? Biz bu sevinci her akşam yaşıyoruz değil mi? Hele orucu bozarken ben bambaşka bir duyguya kapılıyorum. İnanın bu duyguyu siz de yaşıyorsunuzdur.

Oruç ve su ile ilgili olarak Vakit gazetesinde yazar Engin NOYAN\'ın güzel bir yazısı var:Başlığı "SU" yazısını okumanızı tavsiye ederim.

Su gibi aziz olun